Το ζήτημα της ανισοσκελίας είναι ευρύ και υπάρχει μεγάλη συζήτηση στην ιατρική κοινότητα για τις αιτίες και την αντιμετώπισή του. Είναι η τρίτη πιο συνηθισμένη πάθηση που αντιμετωπίζουν οι ποδίατροι και έχει σημειωθεί ότι μέχρι και το 90% του πληθυσμού έχει ανισοσκελία. Ανισοσκελία ονομάζεται η κατάσταση στην οποία το ένα κάτω άκρο ενός ασθενούς είναι μακρύτερο σε μήκος από το άλλο. Είναι ένα ορθοπεδικό πρόβλημα το οποίο παρουσιάζεται καταρχάς στα παιδιά και αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, υπάρχει πιθανότητα μακροχρόνιων προβλημάτων στο μυοσκελετικό σύστημα.
Ας δούμε τα είδη ανισοσκελίας. Οι δυο μεγάλες κατηγορίες είναι δομική ανισοσκελία και λειτουργική ανισοσκελία.
Στην δομική ανισοσκελία παρουσιάζονται ανατομικές ανωμαλίες και ελαττώσεις στο μήκος των οστών στο κάτω άκρο. Αυτό μπορεί να συμβεί από τραυματισμό κατά την παιδική ή εφηβική ηλικία και κληρονομικότητα στον τρόπο οστεοποίησης. Ακόμα, δομικές διαφορές στο μήκος των κάτω άκρων μπορεί να είναι αποτέλεσμα ανωμαλιών της σπονδυλικής στήλης όπως η σκολίωση.
Στη λειτουργική ανισοσκελία παρουσιάζεται συχνά μυική αδυναμία και δυσκαμψία στην λεκάνη ή το αστραγαλικό συγκρότημα. Παρουσιάζεται λοξότητα στην λεκάνη, προσαγωγή και καμπτικές συσπάσεις του μηρού, ραιβογωνία, βλαισότητα της πτέρνας κ.α. Άλλες παθήσεις που έχουν άμεση σχέση με ανισοσκελία μπορεί να είναι νευρολογικές παθήσεις όπως
1) πολιομυελίτιδα, 2) δισχιδής ράχη, 3) ημιπληγία, και 4) ραιβοιπποποδία.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Πιο συνηθισμένο σύμπτωμα της ανισοσκελίας είναι πόνος στην μέση. Συμπτώματα που επηρεάζουν το μακρύ κάτω άκρο με δομική ανισοσκελία είναι αρθρίτιδα του γονάτου, αρθρίτιδα του ισχίου, τενοντίτιδα επιγονατιδικού συνδέσμου, πελματιαία απονευρωσίτιδα, μεταταρσαλγία κ.α.
Συμπτώματα που επηρεάζουν το κοντό κάτω άκρο μπορεί να είναι τενοντίτιδα του αχίλλειου, σύνδρομο κυβοειδούς, θυλακίτιδα τροχαντήρος κ.α
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Η αντιμετώπιση της ανισοσκελίας εξαρτάται πρωτίστως από την αίτια, την ηλικία του ασθενή και τον βαθμό της ανισοσκελίας. Η μη – χειρουργική αντιμετώπιση είναι συνήθως το πρώτο βήμα στις περισσότερες περιπτώσεις. Η ανισοσκελία εκτιμάται ότι ελαττώνεται κατά την παιδική ηλικία με βάση τα ποσοστά ανάπτυξης των ποδιών. Σε τέτοιες περιπτώσεις η αντιμετώπιση δεν είναι απαραίτητη ή μπορεί να αναβάλλεται σε μελλοντική συνεδρία υπόψιν της φυσιολογικής ανάπτυξης του ασθενούς.
Σε περιπτώσεις ανισοσκελίας από 2 έως 2,5 εκατοστά, η αντιμετώπιση μπορεί να είναι τόσο απλή όσο μια κατασκευή ειδικών πελμάτων με πελματογράφημα σε συνδυασμό με ανύψωση της πτέρνας. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις ανισοσκελίας η χειρουργική επέμβαση μπορεί να διορθώσει το πρόβλημα.
